Het verhaal achter het Limburgs logo
Jean D’Hulst is een jonge soldaat aan het IJzerfront. Hij werd in 1913 als 18-jarige opgeroepen bij het regiment 2de Jagers te voet (Mons) en bracht reeds vier jaar door in de stellingen. In 1917, tijdens de oorlog, huwt hij met Madeleine. Zijn vrouw verblijft als vluchtelinge in Frankrijk waar zij in een munitiefabriek werkt. Op 2 september 1918 schrijft Jean aan het front, vanuit de loopgraven in de eerste linie, een brief. In een vorig schrijven vroeg Madeleine om haar een bloem te bezorgen. De zomer loopt ten einde en het front kende een jarenlange niets ontziende verwoesting.

Maar Jean schrijft; "Ge vraagt mij of ik geen bloempje kan vinden voor u, 'k geloof wel van ja, ik heb er gister zien staan maar 't is nogal gevaarlijk om ze zo te gaan halen, want ik zit niet ver van de Duitschen en zij slapen niet."

Jean vervolgt "Zoud gij geloven Madeleine dat ik hier om een tafel zit te schrijven bij het licht ener electrische lamp, en een kelder ener villa op eenige meters van den vijand, wij zitten hier juist gelijk in een doolhof van kelders en gevaarlijke gangen, t'is curieus om zien. K'ga eens achter een bloempje gaan zien."

Die zelfde nacht nog gaat hij op pad in niemandsland. Op gevaar voor eigen leven slaagt hij er in om een margriet te plukken. De bloem wordt samen met de brief verstuurd.

Jean D’Hulst overleeft de oorlog. Sindsdien koesterde het echtpaar D’Hulst de brief met de madelief.  De brief werd onlangs door zijn zoon André D’Hulst uit Genk teruggevonden. Het relaas van een jonge man die vier jaar lang oog in oog met de dood stond, is ontroerend. Helemaal bijzonder is het kleine bloempje dat, nog steeds onaangetast, tussen de papieren plakt.

Een margriet als symbool voor Limburg
De margriet werd als Limburgs symbool gekozen voor de ‘kleine verhalen in een Groote Oorlog’ en vormt daarmee de basis voor een logo rond de Eerste Wereldoorlog in Limburg. Door een gemeenschappelijk logo krijgen de Limburgse projecten meer zichtbaarheid en wordt de verbondenheid duidelijk. Dit logo is te raadplegen op www.limburg1914-1918.be of www.pcce.be. Het materiaal mag, na goedkeuring van het PCCE, vrij gebruikt worden voor eigen initiatieven. Op deze websites kan men ook een e-mailbanner, een sjabloon van een briefhoofd en een affiche downloaden om het eigen project herkenbaar te plaatsen binnen de algemene communicatie rond de Eerste Wereldoorlog in Limburg.

Bloemsymbolen en de Eerste Wereldoorlog

• De klaproos of ‘remembrance poppy’ is binnen alle Commonwealth landen het symbool voor de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. De klaproos is een pioniersplant en heeft verstoorde grond nodig om te ontkiemen. De slagvelden bleken over hun gehele lengte ideaal voor een massale groei.
  
  • Een uitzondering hierop is Newfoundland and Labrador. Naast de Poppy gebruiken zij het symbool van het Vergeet-mij-nietje (Myosotis) om hun gesneuvelden bij Beaumont Hamel, in de slag aan de Somme, te herdenken.
• Het Vergeet-mij-nietje (Myosotis) is ook het symbool voor de Duitse gesneuvelden. Net als bij de geallieerde legers ontstond de bloemensymboliek al onder de oorlog. De Duitse bloemenkeuze dient gezocht in het populaire 'Lied vom Vergissmeinnicht' op een gedicht uit 1835.
• Het symbool voor de herdenking van de Eerste Wereldoorlog in Frankrijk is de korenbloem, ‘le Bleuet de France’. Net zoals de klaproos heeft de korenbloem verstoorde aarde nodig om te groeien. Daarnaast verwijst de kleur naar het uniform van de Franse soldaten of ‘poilus’.

Duitse bloemensymboliek met de vlaggen van de centrale mogendheden op een 'feldpostkaart' uit 1917.