Wie aan het Steenplein in Antwerpen de Waterbus richting Kruibeke en Hemiksem neemt, zal de Schelde op zeker moment -ter hoogte van Zwijndrecht- een luie bocht naar links zien maken. Net voor deze zachte buiging van de rivierbedding zal men aan stuurboordzijde van het vaartuig een rood bakstenen kerkje kunnen ontwaren. Het gaat om de parochiekerk Sint-Martinus in Burcht, deelgemeente van Zwijndrecht.

De werken aan deze neo-gotische kerk begonnen in 1899 en duurden uiteindelijk tot 1904. De kerk kreeg in oktober 1940 enkele voltreffers te verduren, met heel wat schade tot gevolg. In november van hetzelfde jaar deed een zware storm daar nog een schepje bovenop. Ook het jaar daarop was er alweer slecht nieuws. Toen besliste de Duitse bezetter immers om strategische redenen, dat ook de torenspits eraan moest geloven. Na de oorlog diende de gehavende kerk dus flink onder handen genomen te worden om deze weer presentabel en gebruiksklaar te krijgen. De werkzaamheden in dat verband werden pas in 1957 volledig afgerond.

 In oktober 2019 rondden de nijvere vrijwilligers van de betrokken kerkraad de eerste versie van hun inventaris in het Erfgoedregister af. Meer dan 300 objecten daaruit worden voortaan getoond op Erfgoedplus. Bijzonder interessant in deze collectie is onder meer de fraaie  fotoreportage over hun processiebeeld, waarin men mooi kan volgen hoe het Onze Lievevrouwebeeld in een aantal stappen "opgebouwd", versierd en met het kindje Jezus herenigd wordt.

In de nabije toekomst zou deze kerk herbestemd worden. De ligging langs een rustige oever van de Schelde doet alvast sommige van de betrokken partijen dromen van mogelijke horeca-activiteiten. Voor het kerkgebouw zelf werd onder meer gedacht aan een culturele invulling. Voorlopig is het evenwel nog niet helemaal duidelijk hoe de nieuwe bestemming concreet ingevuld zal worden.