Naar aanleiding van de legende is er in de loop der eeuwen een hele Margaretha-cultus ontstaan. Pelgrims troffen elkaar bij de Sint-Pieterskerk aan de ingebouwde Margaretha-kapel waar haar stoffelijke resten werden bijgezet. Vanwege de vele mirakels die plaatsvonden, werd verscheidene keren gepoogd haar te laten zalig verklaren, een fase in het proces tot heilig verklaren. Drie keer mislukte dit, tot zij uiteindelijk toch nog zalig verklaard werd door paus Leo XIII in 1902. Heilig is ze echter nooit geworden.

Tot omstreeks 1964 werden haar relieken nog geregeld meegedragen in de jaarlijkse processie. Tegenwoordig worden ze elk jaar ter gelegenheid van Leuven Kermis tentoongesteld in de schatkamer van de Sint-Pieterskerk.

 

 

 

 

 

Schrijn in de Sint-Pieterskerk waarin de relieken van de Fiere Margriet worden bewaard. Het schrijn werd in 1902 vervaardigd door het Luikse edelsmeedkunstatelier Wilmotte. Op de zijden staan scènes uit haar leven afgebeeld. Foto: Eric Dewaersegger.

kunstenaars

De afgelopen eeuwen is de Fiere Margriet een bron van inspiratie gebleken voor vele dichters, musici, schilders een beeldhouwers. Meest bekend is de schilderijencyclus die de schilder P.J. Verhaghen  (1728 -1811) maakte over haar leven. Deze werken, die behoren tot de topstukken van het Leuvense museum M, zijn te zien in de Sint-Pieterskerk. Maar ook in het straatbeeld van Leuven komt men tal van verwijzingen naar de Fiere Margriet tegen. Zo is een van de sculpturen op het oude stadhuis aan haar gewijd  en maakte de kunstenaar Willy Meysmans in 1981 een standbeeld van haar dat jarenlang in de Tiensestraat stond en dat binnenkort wordt herplaatst op de Dijleterassen. Dit zijn slechts een paar voorbeelden waaraan nu de nieuwe reuzin kan worden toegevoegd.

P.J. Verhage, De Fiere Margriet drijft op de Dijle, ca. 1760-1765, olieverf op doek, collectie M-Museum Leuven, inv.nr. S/92/V.